Waarom een diagnose je herstel niet bepaalt (en wat wél telt)

Wachten op een diagnose voelt logisch. Je wilt bevestiging, erkenning, een naam voor wat je voelt. Maar wat als je lichaam allang spreekt – en je mag beginnen vóórdat een arts je toestemming geeft?

Misschien herken je dit: je hebt klachten, je voelt je moe of uit balans, maar je hebt (nog) geen officiële diagnose. En dus wacht je. Tot je 'echt' iets blijkt te hebben. Tot je arts zegt dat het mag. Tot het erger wordt. Maar wat als je daarmee te laat bent?

Tijdens een transformatiedag kreeg ik een berichtje van een vrouw: “Mag ik wel komen, ook zonder diagnose?” Mijn antwoord was simpel: natuurlijk. Want ik werk niet met labels. Ik werk met energie. Disbalans. Met vrouwen die voelen dat er iets niet klopt, en daar iets aan willen doen.

Of het nou endometriose, adenomyose, PCOS of ‘gewoon’ vermoeidheid is… jouw lichaam spreekt. En dat is genoeg.

De behoefte aan een label is logisch. Maar het kan je herstelproces vertragen.
Want:

• Je hebt geen ‘bewijs’ nodig om je grenzen te bewaken.

• Je hoeft geen officiële diagnose om je batterij op te laden.

• Je mag kiezen voor herstel op jouw voorwaarden.

Herstellen begint niet met een diagnose. Het begint met luisteren.

Naar je lichaam. Naar je cyclus. Naar je energie.

Als jij dit herkent – als je voelt dat je ergens onderweg jezelf bent kwijtgeraakt in het wachten, in het bewijzen, in het vechten – weet dan: je mag nu al beginnen.

Je hoeft niet te wachten op toestemming.
Je mag kiezen voor zachtheid. Voor vertraging. Voor heling.

💭 Stel jezelf deze vraag:
“Wat zou ik vandaag doen als ik mezelf volledig zou vertrouwen?”

Dat is de eerste stap.
En misschien wel de belangrijkste.

Als jij ook aan de slag wil gaan met de disbalans in je lichaam, kom dan zeker naar een transformatiedag.