Waarom je op je beste dagen toch je eigen herstel saboteert

Ken je dat moment dat je je eindelijk weer een beetje goed voelt – en meteen je hele to-do lijst erbij pakt? Je wil bewijzen dat je nog meetelt. Dat je nog ‘kan’. Je wil laten zien dat je geen aansteller bent. En voor je het weet, zit je weer over je grens heen.

Dat is geen zwakte.
Dat is zelfsabotage.

Je doet dat niet bewust.
Want zelfsabotage bij endometriose ziet er anders uit dan bij ‘gezonde’ mensen.

Het is:

– Ja zeggen tegen een vriendin terwijl je lijf schreeuwt om stilte
– Teveel doen op je goede dag ‘want straks is het weer weg’
– Geen hulp vragen omdat je 'het zelf wel moet kunnen’
– Jezelf vergelijken met wie je vroeger was

Waarom doen we dit?
Omdat je geleerd hebt dat rust pas verdiend is ná inspanning.
Dat zacht zijn voor jezelf gelijkstaat aan opgeven.
Dat ziek zijn een zwakte is, geen uitnodiging.

Maar ik geloof iets anders.
Ik geloof dat juist jouw zachtheid, jouw grenzen, jouw JA en NEE jouw kompas zijn.
En dat je mag leren stoppen met vechten tegen jezelf.

Wil je onderzoeken hoe je jezelf saboteert zonder dat je het doorhebt?
In mijn vermoeidheidscursus zit een hele module over energielekken én de innerlijke stem die je telkens richting overbelasting duwt. Niet omdat je zwak bent.

Maar omdat je een patroon volgt dat ooit hielp – en nu niet meer werkt.

En die patronen kun je doorbreken.

Als je voelt dat dit je raakt: schrijf even terug. Of kijk hier wat er mogelijk is: [link naar je programma, training of instapproduct]

Je bent niet de enige die zich op goede dagen tóch slechter maakt.
Maar je kunt wel leren hoe je dat stopt.

Wil je leren hoe je dit soort patronen kunt ontdekken en doorbreken? Schrijf je dan in voor de wachtlijst van Vrij Van Vermoeidheid, dan hoor je het als eerst als de deuren weer open gaan.