Een goede dag → twee dagen kapot. Je bent niet de enige

Er zijn van die dagen waarop je je even bijna normaal voelt.

Je hebt energie. Je lichaam voelt meelevend in plaats van tegenwerkend.

En dan wil je alles inhalen. Even schoonmaken, werken, afspreken met een vriendin, sporten misschien zelfs. Het zijn heel normale dingen en het lijkt alsof je eindelijk uit die vermoeidheidsmist stapt.

Tot je wakker wordt de volgende ochtend. En de dag daarna. Kapot. Verrot. Alsof je een marathon hebt gelopen.

Besef dat dit niet 'jouw fout' is

Nee, je bent niet lui. Je hebt geen gebrek aan discipline. En je stelt je ook niet aan. Je hebt endo. Dit is precies wat chronische uitputting bij endometriose doet: op een goede dag voelt je energie als een tijdelijk cadeau. Niet als iets waar je automatisch op kunt bouwen.

Dat is eng en kan je onzeker maken. Dus ga terug naar je energiebudget Ik werk met vrouwen die keer op keer over hun grens gaan op goede dagen – omdat het verlangen naar normaal zijn zó groot is. Ik snap dat. Maar wat als je je energie zou behandelen als geld op een rekening?

  • Je hebt elke dag een ander saldo.

  • Soms krijg je een bonus (goede dag), maar die verdwijnt als je meteen alles uitgeeft.

  • En rood staan betekent vaak: pijn, tranen, en rust moeten forceren.

Misschien helpt het je. Of het helpt communiceren naar anderen hoe je in je energie zit.

Maak een lijstje met energiegevers en energievreters in jouw dagelijks leven. Zet erachter hoeveel ‘punten’ je ongeveer kwijt bent aan elk. Het hoeft niet exact – het gaat om bewustwording.

Je kunt de ​Spoon Theory hiervoor gebruiken​.

Bouw ‘herstelvensters’ in op goede dagen In plaats van je hele dag vol te plannen, kies je voor ritme: activiteit – pauze – activiteit – rust. Je lichaam heeft nog steeds zorg nodig, óók als je je even goed voelt. Ik zeg altijd: een goede dag is geen toestemming om alles te doen. Het is een uitnodiging om lief te zijn voor jezelf.

Waarom dit ook helpt bij endometriosepijn Veel vrouwen denken dat pijn alleen opgelost kan worden met medicatie of operaties. Maar wat ik keer op keer zie in mijn praktijk: hoe jij je energie managet, beïnvloedt ook je pijnniveau. Waarom?

  • Over je grenzen gaan activeert je zenuwstelsel. Dat betekent meer stresshormonen, meer spierspanning, en dus... meer pijn.

  • Te weinig herstelmomenten zorgen dat je lichaam in de 'vecht- of vluchtstand' blijft. En die stand belemmert herstel.

  • Elke overbelasting voedt het vuurtje van ontstekingen. Niet alleen lokaal in je buik, maar in je hele systeem.

Juist op de goede dagen zit de valkuil: je doet veel, maar je systeem heeft nog niet voldoende hersteld om dat te dragen. Het gevolg? De spanning bouwt op, en de pijn komt harder terug.

Door bewust te doseren op de dagen dat je je goed voelt, geef je je zenuwstelsel rust. Je maakt ruimte voor parasympathische activatie – de staat waarin het lichaam heelt.

Je hoeft dus niet minder te leven om minder pijn te hebben. Maar je mag wel anders leren leven.

Weet dat je niet de enige bent Ik hoor dit verhaal zo vaak. Je bent niet de enige die na een energieke dag in de kreukels ligt. Je bent niet de enige die twijfelt of je lichaam je ooit nog gaat vertrouwen. En je bent zeker niet de enige die zich schuldig voelt omdat je ‘weer niet alles hebt afgemaakt’.

Gebruik een vast herstelritueel Wat helpt jou herstellen? Een warme kruik, een soepje, je telefoon op stil, Reiki, een fijne serie? Maak een ritueeltje dat je kunt inzetten zodra je voelt dat je 'over je grens bent gegaan'. Iets wat je niet eerst hoeft te bedenken – het mag een automatisme worden.

Als je na een goede dag ineens twee dagen niets waard bent, wil dat niet zeggen dat je het verkeerd doet. Het zegt alleen iets over hoe gevoelig je systeem is.

En over hoe goed je bent geworden in doorzetten – misschien té goed. Tijd om ook goed te worden in doseren.

Wil je leren hoe je dit soort patronen kunt ontdekken en doorbreken? Schrijf je dan in voor de wachtlijst van Vrij Van Vermoeidheid, dan hoor je het als eerst als de deuren weer open gaan.

Volgende
Volgende

Waarom voel ik me schuldig over mijn vermoeidheid? (En hoe je dat loslaat)